دوره 5، شماره 2 - ( 11-1398 )
جلد 5 شماره 2 صفحات 76-61 |
برگشت به فهرست نسخه ها
Download citation:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
BibTeX | RIS | EndNote | Medlars | ProCite | Reference Manager | RefWorks
Send citation to:
Ghasemi Z. The effectiveness of self-compassion focused group therapy on the self-efficacy and resilience of the mothers of children with the oppositional defiant disorder. FPJ 2020; 5 (2) :61-76
URL: http://fpcej.ir/article-1-265-fa.html
URL: http://fpcej.ir/article-1-265-fa.html
قاسمی زینب. اثربخشی درمان گروهی متمرکز بر خود-شفقتی روی خود-کارآمدی و تاب‌آوری مادران دارای فرزند دچار اختلال سرکشی ستیزه‌جوگری. آسیب‌شناسی خانواده. 1398; 5 (2) :61-76
کارشناسی ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد اصفهان (خوراسگان)، اصفهان، ایران. ، z.h.ghasemi63@gmail.com
چکیده: (3100 مشاهده)
کودکان و نوجوانان دچار آسیب‌های روانشناختی و رفتاری، مادران خود را نیز با آسیب‌های روانی گوناگونی رویارو می‌سازند. بر همین شالوده پژوهش حاضر با هدف بررسی اثربـخشی درمان گروهی متمرکز بر خود-شفقتی بر خود-کارآمدی و تاب‌آوری مادران دارای فرزندان دچار اختلال سرکشی ستیزه جوگری انجام گرفت. روش پژوهش حاضر نیمه آزمایشی با طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دربرگیرنده مادران دارای فرزندان مبتلابه اختلال سرکشی ستیزه جوگری در سال تحصیلی 98-1397 بود. در این پژوهش شمار 30 مادر دارای فرزندان مبتلابه اختلال سرکشی ستیزه جوگری با روش نمونه‌گیری هدفمند انتخاب و با گمارش تصادفی در گروه‌های آزمایش و گواه گمارده شدند (هر گروه 15 مادر). در گروه آزمایش سه نفر و در گروه گواه دو نفر ریزش داشتند. گروه آزمایش مداخله 10 جلسه‌ای درمان متمرکز بر خود شفقتی را طی 5 هفته به‌صورت هفته‌ای دو جلسه 90 دقیقه‌ای دریافت نمودند. ابزارهای مورداستفاده در این پژوهش دربرگیرنده پرسشنامه‌های خود-کارآمدی (شرر و مادوکس، 1982) و تاب‌آوری (کانر و دیویدسون، 2003) بود. داده‌ها به شیوه تحلیل کوواریانس توسط نرم‌افزار آماری SPSS23 مورد تجزیه‌وتحلیل قرار گرفت. برآیندهای حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که درمان گروهی متمرکز بر خود-شفقتی بر خود-کارآمدی و تاب‌آوری مادران دارای فرزندان دچار اختلال سرکشی ستیزه جوگری مؤثر بوده است (P<0.001). بر پایه یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان چنین نتیجه گرفت که درمان گروهی متمرکز بر خود-شفقتی می‌تواند به‌عنوان درمانی کارآمد جهت بهبود خود-کارآمدی و تاب‌آوری مادران دارای فرزندان دچار اختلال سرکشی ستیزه جوگری مورداستفاده گیرد.
فهرست منابع
1. اصغرنژاد، طاهره.، احمدی ده‌قطب‌الدینی، محمد.، فرزاد، ولی‌الله و خداپناهی، محمدکریم. (1385). مطالعه ویژگی‌های روان‌سنجی مقیاس خودکارآمدی شرر، مجله روان‌شناسی، 10(3): 274-262.
3. براتی‌بختیاری، سعید. (1376). بررسی رابطه خوداثربخشی، عزت‌نفس و خودپایی در میان دانش‌آموزان سوم دبیرستان. پایان‌نامه کارشناسی ارشد، دانشگاه شهید چمران.
5. ترابی گلسفیدی، معصومه.، نویدی‌مقدم، مسعود.، و منیرپور، نادر. (1398). رابطه روان‌بنه‌های سازش‌نایافته اولیه و الگوی پنج عاملی شخصیت با میزان تاب آوری در پرستاران، فصلنامه علمی پژوهشی علوم روانشناختی، 18(75): 355-362.
7. توکلی‌زاده، جهانشیر.(1375). بررسی همه‌گیرشناسی اختلالات رفتار ایذایی و کمبود توجه دانش آموزان دبستانی شهر گناباد. پایان نامه کارشناسی ارشد، تهران: دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی ایران.
9. محمدی، مسعود. (1384). بررﺳﻲ ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﺆﺛﺮ ﺑـﺮ ﺗـﺎب‌آوری در اﻓـﺮاد در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﺳﻮء ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد. ﭘﺎﻳﺎنﻧﺎﻣ ﺔ دﻛﺘﺮی. داﻧﺸﮕﺎه ﻋﻠـﻮم ﺑﻬﺰﻳﺴﺘﻲ و ﺗﻮاﻧﺒﺨﺸﻲ، ﺗﻬﺮان.
11. مهرافراز، پریسا.، جهانگر، پانته‌آ. (1395). بررسی رابطه خودکارآمدی و تاب آوری با کیفیت زندگی مادران دارای کودک کم توان ذهنی شهر تهران، پژوهش‌های کاربردی روانشناختی، 7(2)، 235-249.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |
