این پژوهش با هدف مقایسه رضایت زناشویی، تعارض زناشویی و بخشش در زوجین عادی و در حال طلاق بود. روش این پژوهش، از نوع علّی – مقایس ه­ای است و حجم نمونه شامل 75 زوج عادی و 75 زوج در حال طلاق می­باشد که به شیوه نمونه­گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش: برای جمع­آوری داده­ها پرسش­نامه تعارض زناشویی ثنایی، رضایت زناشویی (اینریچ) و بخشودگی بین فردی احتشام زاده و همکاران استفاده شد. در تجزیه و تحلیل داده­ها از فراوانی، میانگین و انحراف استاندارد برای یافته­های توصیفی و t تک نمونه­ای و تحلیل واریانس چند متغیّره (مانوا) برای یافته­های استنباطی استفاده شد. یافته­ها: نتایج t تک نمونه­ای نشان داد که میانگین کل بخشودگی زناشویی معنی­دار می­باشد . نتایج تحلیل واریانس چند متغیّره (مانوا) نشان می­دهد که تفاوت میانگین دو گروه عادی و در حال طلاق از نظر آماری معنی­دار است. با توجه به مقدار آماره (001/0>p)، نتیجه می­گیریم که بین میانگین نمرات دو گروه زوجین عادی و در حال طلاق در متغیّرهای رضایت زناشویی، تعارض زناشویی و بخشش تفاوت معنی­داری وجود دارد هم­چنین در مؤلفه­های استحکام خانواده بین میانگین زوجین عادی و در حال طلاق با توجه به سطح معنی­داری (001/0>p)تفاوت معنی­داری وجود دارد. همچنین در مؤلفه­های بخشودگی بین میانگین زوجین عادی و در حال طلاق با توجه به سطح معنی­داری (001/0>p) تفاوت معنی­داری مشاهده شد. نتایج نشان داد که: گروه عادی از لحاظ متغیرهای رضایت زناشویی، تعارض زناشویی و بخشش بیش­تر از گروه در حال طلاق می­باشد و مؤلفه­های استحکام خانواده و مؤلفه­های بخشودگی در زوجین عادی بیش­تر از زوجین در حال طلاق است.