دوره 6، شماره 1 - ( 5-1399 )
جلد 6 شماره 1 صفحات 148-127 |
برگشت به فهرست نسخه ها
سارا کریمی 
1، مهری الیاسی2 ، رئیس حسن رئیس سعدی3 ، سمیه علیمحمدی4
1، مهری الیاسی2 ، رئیس حسن رئیس سعدی3 ، سمیه علیمحمدی4
1- کارشناسی ارشد مشاوره خانواده، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران. ، Sarakarimi6990@gmail.com
2- دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
3- دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران.
4- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، زنجان ایران.
2- دانشجوی کارشناسی ارشد مشاوره مدرسه، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
3- دکتری روانشناسی تربیتی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد بندرعباس، بندرعباس، ایران.
4- کارشناس ارشد روانشناسی بالینی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد زنجان، زنجان ایران.
چکیده: (2443 مشاهده)
با توجه به افزایش روزافزون کودکان بی‌سرپرست و بدسرپرست و مشکلات فراوان این کودکان، توجه به عوامل ارتقاء پیشرفت آموزشی در این کودکان ضروری به نظر می‌رسد. این پژوهش با هدف بررسی تأثیر آموزش واقعیت درمانی گروهی گلاسر بر خودتنظیمی و سرزندگی آموزشی دانش‌آموزان دختر انجام شد. روش پژوهش شبه آزمایشی همراه با پیش‌آزمون- پس‌آزمون و گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش را همه دختران 11 تا 13 ساله ساکن مرکز نگهداری دختران بی‌سرپرست و بدسرپرست سازمان بهزیستی استان قزوین در سال 1397 تشکیل داند. از میان آن‌ها 26 نفر به روش نمونه‌گیری در دسترس به‌عنوان نمونه پژوهش انتخاب و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (13 نفر) و گواه (13 نفر) گمارش شدند. گــروه آزمایـش در 8 جلسـه 90 دقیقه‌ای به‌صورت گروهی (هر هفته یک جلسه) تحــت آمــوزش واقعیت درمانــی گروهــی گلاسر (2001) قــرار گرفتنــد، درحالی‌که گــروه گواه هیــچ مداخله‌ای را دریافت نکردند. به‌منظور جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه‌های خودتنظیمی بوفارد و همکاران (1995) و سرزندگی آموزشی دهقانی زاده و حسین چاری (1391)، استفاده شد. جهت تجزیه‌وتحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل کوواریانس به کمک نرم‌افزار SPSS نسخه 23، استفاده شد. یافته‌های برآمده از تحلیل داده‌های پژوهش نشان داد که با گواه اثر پیش آزمون، میان میانگین نمرات افراد گروه‌های آزمایش و گواه در متغیرهای خودتنظیمی (45/134 F=، 001/0 =P و 89/0 = η2) و سرزندگی آموزشی (86/617F=، 001/0 =P و 61/0 = η2)، تفاوت معناداری وجود داشت. با توجه به نتایج این پژوهش می‌توان از واقعیت درمانی گروهی به‌عنوان روشی مناسب و کارآمد جهت ارتقاء خودتنظیمی و سرزندگی آموزشی دانش‌آموزان بهره برد.
فهرست منابع
1. بابایی، سمیه؛ رضاخانی، سبمبن دخت (1396). اثربخشی واقعیت درمانی بر افزایش انگیزش تحصیلی و سازگاری اجتماعی دختران. مجله تحقیقات مدیریت آموزشی، 8(13)، 128-117.
2. پربرتاوشی، محبوبه؛ برجعلی، احمد؛ کیامنش، علیرضا (1397). نقش میانجی راهبردهای خودتنظیمی در رابطه بین اهمال‌کاری تحصیلی و عواطف مثبت و منفی در دانش‌آموزان دبیرستانی. فصلنامه رهبری و مدیریت آموزشی، 12(3)، 70-53.
3. پورعبدل، سعید؛ صبحی قرا ملکی، ناصر؛ عباسی، مسلم (1394). مقایسه‌ی اهمال‌کاری تحصیلی و سرزندگی تحصیلی در دانش‌آموزان با و بدون اختلال یادگیری خاص. مجله ناتوانی‌های یادگیری، 4(3)، 38-22.
4. جلیل زاده، حکیمه؛ زارعی، حیدر علی (1397). اثربخشی آموزش راهبردهای خودتنظیمی بر انگیزش تحصیلی و اضطراب امتحان در دانش‌آموزان. نشریه آموزش و ارزشیابی، 11(42)، 36-13.
5. دهقانی زاده، محمدحسین؛ حسین چاری، مسعود (1391). سرزندگی تحصیلی و ادراک از الگوی ارتباطی خانواده؛ نقش واسطه‌ای خودکارآمدی. مجله مطالعات آموزش و یادگیری، 4(2)، 47-21.
6. سلیمانی، زهرا؛ غفاری، مجید؛ باعزت، فرشته (1397). اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان مبتلا به اختلال یادگیری خاص. مجله ناتوانی‌های یادگیری، 7(4)، 86-68.
7. شریفی، طیبه؛ فتحی پور، فاطمه (۱۳۹۵). اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر مسئولیت‌پذیری و خودکنترلی دانش‌آموزان دختر متوسطه دوم شهرستان فارسان، سومین کنفرانس جهانی روان-شناسی و علوم پرورشی، حقوق و علوم اجتماعی در آغاز هزاره سوم، شیراز، با همکاری مشترک موسسه آموزش عالی علامه خویی، دانشگاه زرقان-واحد پژوهش دانش‌پژوهان همایش آفرین.
8. شهبازیان خونیق، آرض؛ صمیمی، زبیر؛ حبیبی کلیبر، رامین (1397). تمایز دانش‌آموزان با سرزندگی تحصیلی بالا و پایین بر اساس خوش‌بینی تحصیلی و جهت‌گیری هدف. مجله اندیشه‌های نوین پرورشی، 14(1)، 267-247.
9. صفوی گردینی، عباس؛ بحرینیان، عبدالمجید؛ شهابی زاده، فاطمه (1394). اثربخشی معنا درمانی گروهی بر تاب‌آوری و سرسختی روان‌شناختی دانش‌آموزان مقطع متوسطه ناحیه دو آموزش‌وپرورش شهرستان کرمان، دومین کنفرانس ملی روانشناسی و علوم رفتاری، تهران، موسسه اطلاع‌رسانی نارکیش.
10. طالب‌زاده نوبریان، محسن؛ ابوالقاسمی، محمود؛ عشوری‌نژاد، فاطمه؛ موسوی، سید حسین (1390). بررسی روابط ساختاری خودپنداره، یادگیری خودتنظیمی و موفقیت تحصیلی دانشجویان. فصلنامه روش‌ها و مدل‌های روان‌شناختی، 1(4)، 72-59.
11. عبدی دهکردی، صفر؛ شریفی، طیبه؛ غضنفری، احمد؛ صولتی، کمال (1398). اثربخشی واقعیت درمانی گروهی بر باورهای غیرمنطقی، سرسختی روان‌شناختی و پیشرفت تحصیلی دانش‌آموزان با استعدادهای درخشان. فصلنامه کودکان استثنایی، 19(1)، 108-95.
12. عطاردی، م؛ و کارشکی، ح. (1392). نقش ابعاد کمال‌گرایی و جهت‌گیری‌های هدف در پیش‌بینی خودتنظیمی دانشجویان. فصلنامه دانش و پژوهش در روانشناسی کاربردی، 14(2)، 108-100.
13. علاقه بند، علی (1395). جامعه‌شناسی آموزش‌وپرورش. تهران: ویرایش.
14. فیلی، ع. ر.، رفیعی بخش، ف؛ و ایزدی، ف. (۱۳۹۸). پیش‌بینی سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان بر اساس خودتنظیمی تحصیلی و مهارت اجتماعی، چهارمین کنفرانس ملی رویکردهای نوین در آموزش و پژوهش، محمودآباد، آموزش‌وپرورش مازندران.
15. قریشی، م؛ و بهبودی، م. (1396). بررسی اثربخشی آموزش واقعیت درمانی گروهی بر تنظیم هیجان و افزایش خودکارآمدی تحصیلی دانش‌آموزان دختر. مجله مرکز تحقیقات عوامل اجتماعی مؤثر بر سلامت، 4(3)، 249-238.
16. کابینی مقدم، س.، انتصار فومنی، غ.، حجازی، م؛ و اسدزاده، ح. (1397). اثربخشی آموزش راهبرد یادگیری خودگردان در افزایش سرزندگی تحصیلی و وجدان تحصیلی دانش‌آموزان اهمال‌کار. فصلنامه روانشناسی پرورشی، 14(50)، 193-171.
17. کدیور، پروین (1380). بررسی سهم باورهای خودکارآمدی، خودگردانی و هوش در پیشرفت درسی دانش‌آموزان به‌منظور الگویی برای یادگیری بهینه. گزارش طرح پژوهشی پژوهشکده تعلیم و تربیت.
18. کیانی، احمدرضا؛ کریمیان پور، غفار (1398). نقش کیفیت زندگی در مدرسه و خودتنظیمی تحصیلی در پیش‌بینی سرزندگی تحصیلی دانش‌آموزان. مجله روانشناسی مدرسه، 8(1)، 191-173.
19. مسعودی، شاهد؛ مالداری، فاطمه (1395). بررسی اثربخشی واقعیت درمانی بر باورهای غیرمنطقی مادران دارای فرزنداستثنایی، چهارمین همایش ملی مشاوره و سلامت روان، قوچان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد قوچان.
| بازنشر اطلاعات | |
 |
این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است. |