دوره 2، شماره 2 - ( 12-1395 )                   جلد 2 شماره 2 صفحات 14-1 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- روان شناسی بالینی، دانشگاه خوارزمی تهران، تهران، ایران ، alr_jamshidi@yahoo.com
2- گروه مشاوره، واحد قاینات، دانشگاه ازاد اسلامی، قاینات، ایران.
3- کارشناس ارشد، دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران.
چکیده:   (8451 مشاهده)

شناخت، تفکرات و باورها نقش برجسته‌ای در زندگی زناشویی و روابط همسران دارند. شناسایی آن‌ها می­تواند در آشکار ساختن پیش‌زمینه‌های بی‌ثباتی زندگی زناشویی کارساز باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی همبستگی میان باورهای ارتباطی و تراز بی­ثباتی پیوند زناشویی در زنان و مردان متأهل به انجام رسید. روش پژوهش پیمایشی است. جامعه آماری آن کلیۀ دانشجویان متأهل دانشگاه شهید بهشتی تهران بودند و از میان آن­ها 150 نفر (74 نفر مرد و 76 نفر زن) به روش نمونه­گیری در دسترس گزینش شدند. ابزار گردآوری داده­ها دربرگیرنده پرسشنامه باورهای ارتباطی (RBI) و شاخص بی­ثباتی پیوند زناشویی (MII) بود. داده­ها با به­کارگیری همبستگی پیرسان و رگرسیون چندگانه، واکاوی شد. برآمدها نشان داد میان باور به مخرب بودن مخالفت با بی­ثباتی پیوند زناشویی، همبستگی هماهنگ معنی‌داری وجود دارد. (0.27 P<0.05 r=). همچنین میان باورهای ارتباطی کل با بی­ثباتی پیوند زناشویی، نیز همبستگی هماهنگ معنی‌داری وجود دارد (r=0.16 P<0.05) افزون بر آن، برآمدهای رگرسیون گام­به­گام آشکار ساخت که باور به مخرب بودن مخالفت توانست در دو گام نزدیک به 07/0 درصد واریانس بی­ثباتی پیوند زناشویی را تبیین کند. برآمدهای این پژوهش می­تواند در راستای شناسایی پیش‌زمینه‌های فروپاشی، بی‌ثباتی زندگی زناشویی، یافتن راه‌حل‌های کارآمد برای آن، انجام مداخلات بالینی و آموزش­های درخور کارساز باشد.

متن کامل [PDF 1065 kb]   (3034 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي

فهرست منابع
1. پوراعتماد، حمیدرضا و مظاهری، محمد علی. (1380). مقیاس باورهای ارتباطی، چاپ نشده، پژوهشکده خانواده دانشگاه شهید بهشتی.
3. ثنایی، باقر و همکاران (1387). مقیاس های سنجش خانواده وازدواج. تهران: انتشارات بعثت.
4. حیدری، محمود؛ مظاهری، محمد علی و پور اعتماد، حمیدرضا، (1384). رابطه باورهای ارتباطی با احساسات مثبت نسبت همسر. فصل نامه خانواده پژوهشی، 2(2): 120-130.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.