دوره 4، شماره 1 - ( 6-1397 )                   جلد 4 شماره 1 صفحات 88-77 | برگشت به فهرست نسخه ها

XML English Abstract Print


1- دانش‌آموخته کارشناسی ارشد روان‌شناسی بالینی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران.
2- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران. ، Elaheh.khoshnevis@gmail.com
3- استادیار گروه روان‌شناسی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران غرب، تهران، ایران.
چکیده:   (4782 مشاهده)
خیانت زناشویی پدیده‌ای است که آرامش روانی زنان و خانواده را متأثر ساخته و می‌تواند آسیب‌های روان‌شناختی سهمگینی را ایجاد نماید. بر این اساس هدف از انجام پژوهش حاضر بررسی اثربخشی درمان شناختی- رفتاری بر افسردگی زنان پس از خیانت همسر بود. این پژوهش از نوع نیمه آزمایشی و طرح از نوع پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری پژوهش حاضر دربرگیرنده همه زنانی بود که در سه‌ماهه پاییز سال 1396 به دلیل خیانت همسر به کلینیک‌های روانشناسی، مشاوره و مراکز بهزیستی غرب شهر تهران مراجعه کرده و دارای پرونده بودند که با روش نمونه‌گیری داوطلبانه 30 نفر از این زنان گزینش و به‌صورت تصادفی در دو گروه آزمایش (15 نفر) و گواه (15 نفر) قرار گرفتند. در این پژوهش از پرسشنامه افسردگی (بک، 1996) استفاده شد. داده‌ها با آزمون تحلیل کوواریانس تحلیل شد. برآیندها نشان داد درمان شناختی- رفتاری بر افسردگی زنان پس از خیانت همسر تأثیر دارد (f= 83/96, p<0/001). بر این اساس که این درمان توانسته منجر به کاهش افسردگی زنان پس از خیانت همسر شود. با توجه به برآیندهای به‌دست‌آمده می‌توان نتیجه‌گیری نمود که درمان شناختی- رفتاری می‌تواند با آموزش مفاهیمی همچون شناسایی افکار خود آیند منفی و تحریف‌های شناختی و آموزش مفاهیم خودکارآمدی، تاب‌آوری و تنظیم هیجان به‌عنوان یک درمان مؤثر برای کاهش افسردگی زنان پس از خیانت همسر قلمداد شود.

 
متن کامل [PDF 900 kb]   (2066 دریافت)    
نوع مطالعه: پژوهشي | موضوع مقاله: تخصصي

فهرست منابع
1. اردشیری لردجانی، فهیمه و شریفی، طیبه. (1397). اثربخشی روان‌درمانی مثبت‌گرا بر بخشایشگری و بی‌رمقی زناشویی زنان آسیب‌دیده خیانت زناشویی، مجله آسیب‌شناسی، مشاوره و غنی‌سازی خانواده، 4(1): 46-33.
2. روئیز، پدرو؛ سادوک، ویرجینیا آلکوت؛ سادوک، نبجامین جیمز. (2015). خلاصه روان‌پزشکی: علوم رفتاری/ روان‌پزشکی بالینی، ترجمه فرزین رضائی (1397)، تهران: انتشارات ارجمند.
3. رییسیان، اکرم‌السادات؛ گلزاری، محمود؛ برجعی، احمد. (1390). اثربخشی امیددرمانی بر کاهش میزان افسردگی و پیشگیری از عود در زنان درمان جوی وابسته به مواد مخدر. اعتیادپژوهی، 5(17): 40-21.
4. سرمد، زهره؛ بازرگان، عباس؛ حجازی، الهه. (1392). روش‌های تحقیق در علوم رفتاری، تهران: آگاه.
5. فتحی، الهام؛ منشئی، غلامرضا؛ حاتمی ورزنه، ابولفضل؛ اصلی‌آزاد، مسلم؛ فرهادی، طاهره. (1394). تأثیر آموزش گروهی خودبخشودگی مبتنی بر مفاهیم قرآنی بر عزت نفس نوجوانان پسر، پژوهشنامه روان شناسی مثبت، 1(1): 106-93.
6. قاسم‌زاده نساجی، سوگند؛ پیوسته‌گر، مهرانگیز؛ حسینیان، سیمین؛ موتایی، فرشته؛ بنی‌هاشمی، سارا. (1391). اثربخشی مداخله شناختی رفتاری بر پاسخ‌های مقابله‌ای و راهبردهای تنظیم شناختی هیجانات زنان، مجله علوم رفتاری،1(4):42-35.
7. گنجی، حمزه. (1392). آسیب شناسی روانی بر اساس DSM5. تهران: انتشارات ارسباران.
8. نشان اسکندری، فریده؛ خوشنویس، الهه. (1396). پیش بینی احساس تنهایی و امید به زندگی فرزندان دختر بر اساس تعارضات زناشویی و مشکلات عاطفی- هیجانی مادران. مجله پژوهش های انتظامی- اجتماعی زنان و خانواده، 8: 121-106.

بازنشر اطلاعات
Creative Commons License این مقاله تحت شرایط Creative Commons Attribution-NonCommercial 4.0 International License قابل بازنشر است.