رضایت زناشویی از مهم‌ترین شاخص­های رضایت از زندگی همسران و برخورداری از سطوح بالای آن عاملی مؤثر در عملکرد بهتر خانواده است.  ازاین‌رو پژوهش حاضر با هدف پیش­ب ینی رضایت زناشویی بر اساس سبک­ های هویتی و سبک­های عشق­ ورزی زنان انجام گرفته است. طرح پژوهش از نوع همبستگی است، جامعه آماری پژوهش شامل کلیۀ زنان معلم شهر تهران بود که 320 نفر از آن‌ها که در مناطق 1، 7، 11 و 13 تهران شاغل بودند به‌واسطۀ استفاده از فرمول کوکران با روش نمونه­ گیری خوشه‌ای به‌عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. داده­ های پژوهش با استفاده از سیاهۀ سبک ­های هویت برزونسکی، مقیاس سبک­ های عشق‌ورزی استرنبرگ و پرسشنامه رضایت زناشویی انریچ گردآوری شده است. برای تجزیه‌وتحلیل داده­ها آزمون‌های همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی بکار گرفته شد. تحلیل یافته‌ها نشان داد که رابطۀ میان مؤلفۀ هویت اطلاعاتی و سبک عشق‌ورزی تعهد با رضایت زناشویی مستقیم و معنی ­دار است (001/0> P) و می­توانند رضایت زناشویی را پیش­بینی کنند، بعلاوه  سبک هویتی پراکنده/ اجتنابی می‌تواند به شکل منفی و معنی­دار (001/0> P)  رضایت زناشویی را پیش­ بینی کنند. درنتیجه می توان گفت که انسجام هویتی، و سبک عشق‌ورزی تعهد زنان در رضایت زناشــویی آن‌ها مؤثر است، پس بهتر است در برنامه­های معطوف به غنی­ سازی خانواده و جلسات زوج درمانی لحاظ شوند.