رضایت زناشویی زوجین که متأثر از شناخت است در سلامت روانی- اجتماعی آن‌ها نقش مهمی دارد. پژوهش حاضر با هدف پیش‌بینی تعارض‌های زناشویی زن و مرد بر پایه رفتارهای واپایی (مهارگری) و تفسیر دشواری‌ها به انجام رسید. پژوهش توصیفی و روش آن همبستگی است. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان متأهل رودهن در سال 1394 بود. از این جامعه آماری 342 دانشجوی متأهل (220 زن، 122 مرد) با روش تصادفی چندمرحله‌ای به‌عنوان نمونه انتخاب شدند. شرکت‌کنندگان به پرسشنامه تعارض‌های زناشویی ثنایی ذاکر و براتی (1387)، مقیاس رفتارهای واپایی زن و شوهر گراهام– کوان و آرچر (2005) و مقیاس تفسیر دشواری‌ها هترینگتون، کوکس و کوکس (1998) پاسخ دادند. برای تحلیل داده ها آزمون رگرسیون چندمتغیره سلسله مراتبی به کار گرفته شد. یافته­ها نشان داد هر دو بعد مشکلات میان فردی (05/0 p<،083/0=β) و مشکلات درون فردی (05/0 p<،081/0=β) تعارض­های زناشویی را پیش­بینی می­کنند. همچنین از میان ابعاد رفتارهای واپایی، ضریب رگرسیون مربوط به بعد مهار اقتصادی (01/0 p<،301/0=β)، مهار با ترساندن (01/0 p<،227/0=β) و مهار با منزوی کردن (01/0 p<،289/0=β) پیش­بین تعارض­های زناشویی بودند. ضریب رگرسیون سایر مؤلفه‌های واپایی (مهار هیجانی و مهار تهدیدآمیز) معنی‌دار نبود. با توجه به نتایج پژوهش پیشنهاد می‌گردد در راستای بهبود روابط زناشویی و محکم‌تر شدن بنیان خانواده توجه به نقش آموزش مهارت‌های شناختی و رفتاری زوجین بیشتر شود.